Zaha Hadid — królowa dekonstruktywizmu

Jej twórczość to przykład nieszablonowego dekonstruktywizmu. To ruch, który zakładał rozłożenie dzieła na czynniki pierwsze, totalną dekompozycję, aby później stworzyć coś nowego, nową jakość. W idei tej ważne jest to, że nie starano się tworzyć dzieł pośrednich, nawiązujących do tego co dawne. Hadid dała się w niej poznać, jako osoba z niesamowitym wyczuciem. I nie ma znaczenia, czy tworzy plan wielkiego drapacza chmur czy flakonu perfum. Jej ostre kształty nigdy nie haczą o tandetę, a obłości są tak charakterystyczne, że w ciemno można przypisać im autorstwo.

Mimo że urodziła się w Bagdadzie to od wielu lat mówi, że sztuka arabska nie ma żadnego wpływu na jej twórczość. Ważniejsze są idee postmodernizmu i feminizmu. Mnie jako osobie, która nie ukończyła historii sztuki, trudno to ocenić. Nie zmienia to faktu, że sztuka Zahy Hadid mnie porusza. Patrząc na jej projekty czuję poczucie wyjątkowości i zimnego geniuszu, które zaklęte zdają się być w każdym atomie. Na tle innych designerów, którzy reprezentują nurt dekonstruktywizmu, Zahę wyróżnia zdolność do nadawanie ekskluzywności swoim "dzieciom". Projekty Hadid są Harper's Bazaar - a to określenie, którego używam bardzo rzadko.

Jeśli przyjrzeć się jej życiorysowi to dość łatwo będzie dostrzec niesamowitą determinację i bożą iskrę. Zaha urodziła się w Iraku, później studiowała w Bejrucie (matematykę na Uniwersytecie Amerykańskim). W tamtych czasach Liban był jeszcze uznawany za Szwajcarię Bliskiego Wschodu, a Bejrut był gospodarczym centrum tej części świata. Młoda Hadid dorastała więc w wybitnie kosmopolitycznym klimacie (jak na standardy Azji). W 1972 roku przeniosła się do Londynu, gdzie dokończyła studia i obroniła dyplom na Architectural Association School. W tym samym roku!!! została wykładowcą tej uczelni. Pracowała tam do 1986 roku. Później wykładała też na najlepszych uniwersytetach Stanów Zjednoczonych: Columbia i Harvarda. W 1994 roku objęła katedrę Kenzo Tange'a na tym drugim. W międzyczasie założyła własne biuro projektowe, które funkcjonuje do dziś dnia.

Zaha Hadid zasłynęła ze swoich futurystycznych szkiców i rysunków, i tego, że w pracy nie posługuje się komputerem. Każdy jej projekt powstaje na papierze. Architektka przyznaje, że tylko w ten sposób może wyrazić siebie i nadać wartości swoim projektom. Okazuje się, że ma rację, ponieważ same jej dzieła na papierze zdobyły uznanie kuratorów wystaw i były eksponowane w najbardziej prestiżowych muzeach świata. W 1977 roku w Muzeum Guggeheim'a w Nowym Jorku, później w Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Galerii GA w Japonii. Ale to nie wszystko. Część prac Hadid wchodzi w skład ekspozycji stałych. Najbliższą Polsce możemy podziwiać w Niemieckim Muzeum Architektury we Frankfurcie nad Menem.

A teraz przejdźmy do tego, co jest najciekawsze...